Seneca

Acta Demodoci 2-11-15 Met hoeveel sympathie lees ik het werk van mijn lotgenoot, de Romeinse filosoof Seneca. Hij had ook astma, maar doordat hij tweeduizend jaar eerder leefde, moest hij zijn benauwdheden telkens opnieuw ongetemperd doormaken. Elke aanval beleefde hij als een “laatste ademtocht”. Met de nabijheid van de dood verzoende hij zich met de opmerking, dat hij voor zijn geboorte ook al niet had bestaan en daar geen enkele hinder van had gehad.

Si quid in hac re tormenti est, necesse est et fuisse, antequam prodiremus in lucem; atqui nullam sensimus tunc vexationem.

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.